Olume Yakin Deneyimler Simdi Bilim mi Oldu

Discovery Enstituden Denis Oleary ( Biyografi ana kaynakta bulunmaktadir) Olume Yakin Deneyimler ile ilgili kisa bir bilgi paylasimi yapmis. Sahsen benim ozellikle ilgi cekici buldugum bir konu olmasi hasebiyle daha oncede mustakil bir yazi yazmistim buradan ulasabilirsiniz 

 

Tabi yeni bir fenomen olmamakla birlikte gecmisi yada daha dogru bir ifadeyle orneklerin cogaltilmasi ve uzerinde daha fazla durulur olmasi 1960 lara dayaniyor. O gunden bugune materyalist insanlar bu durumun bir aciklamasini bulmaya calismaktadirlar ancak bulunan her kanit bu olgunun acikca bir gercek oldugunu ve simdide bilim literaturune nasil girebilecegini tartismaktadirlar. Cunku bu insansanlar icin her yaratilis kaniti ( biyolojik yada evrenin yaratilisini iceren) can sikici bir gercek iken birde olumden sonra insan bilincinin devam ettigi hakikati kabul edilemez bir durumdur.

 

Ancak bugun sekuler azginligin zirve yaptigi bu donemlerde Bagislamasi Sonsuz ikrami bol Yuce Allah kendi kanitlarini ve yaratilisin ve ahiretin kanitlarini cok daha yuksek seviyeden insanogluna gostermektedir. Orjinal yazi icin bu linki tiklayabilirsiniz

Eyinsan ustun kerem sahibi olan rabbine karsi seni aldatan nedir ? Infitar 6

 

 

 

Olume Yakin Deneyimler Simdi Bilimmi Oldu

Gary Habermas, yakında gösterime girecek olan Angel Studios’un “After Death” adlı filmine katılan ve aynı zamanda yeni yayımlanan “Minding the Brain” (Discovery Institute Press 2023) adlı kitapta ölüm sonrası deneyimler konusunda bir bölüme sahip. Bu bölüm, geleneksel ölçümlere göre ölmüş gibi görünen ve ardından tıbbi müdahalelerle hayata döndürülen insanlar tarafından bildirilen, kalpleri ve beyinleri çalışmadığı halde insanlar veya bilgiler gördüklerini veya öğrendiklerini rapor eden kişilerin yarattığı sıkıntılara odaklanıyor.

Bu bölümde, “Akıldaki Hayalet Deneyimler” başlıklı Habermas’ın yoğun dipnotlar içeren bölümünden bazı ilginç noktalar bulunuyor:

Bazen deneyimleyen kişi görünüşte önemsiz ayrıntıları anlatır:

Bir hemşire, tatilden sonra işe döndüğü ilk gün, tanımadığı bir kadın hastayı başarılı bir şekilde canlandıran tıbbi ekibin bir üyesiydi:
Ertesi gün hastayı gördüğünde hastanın “Sen plaid ayakkabı bağcığı olan kişisin!” dediğini ve bunu bir yandan izlerken gözlemlediğini açıkladı. İlginçtir ki, Harmon, bu ayakkabı bağcıklarını tatildeyken yeni satın almış ve o gün hastaneye gelirken bu ayakkabı bağcıklarını ilk kez giymişti. Hastane ortamlarında personel arasında sık sık sıradan veya basit sohbetler yapılırken, yoğun bir canlandırma girişimi sırasında ayakkabı bağcığı renginin konuşulan veya fark edilen bir konu olmadığı görünmektedir.

SAYFA 326–27 KAYNAK: KENNETH RING VE MADELAINE LAWRENCE, “EVIDENTIAL NEAR-DEATH EXPERIENCES,” JOURNAL OF NEAR-DEATH STUDIES, 11 (1993): 223–229

Ancak bazen NDE deneyimleyen kişi sunulan mesaj hiç de önemsiz değildir:

Doktor Bruce Greyson, NDE’ler (ölüm sonrası deneyimler) hakkında benzer bir durumda ilgi duymaya başladı. Bir NDE deneyimleyeni, beden dışı bir deneyim sırasında kravatındaki bir makarna lekesini fark etti ve bu lekeyi meslektaşlarından başarıyla gizlemişti.

Neyse ki, bu tür vakaların o kadar nadir olmadığını belirtiyor Habermas. Başka sağlam örnekler de mevcut.

Tüm bunların nasıl anlaşılacağına dair iki temel soruyla başlayabiliriz: İlk olarak, zamanın başlangıcından bu yana, görünüşe göre ölen, görünmeyen dünyayı gördüğüne dair hikayeler, ara sıra ortaya çıkar. Carol Zaleski, “Otherworld Journeys” (Oxford University Press, 1987) adlı kitapta, birçok farklı türden bu tür hikayeleri derlemiştir. Ancak bu hikayeleri nasıl anlamalıyız? Tanrısal bir gerçek mi? Dindarca bir kurgu mu? Narsistik bir hayal mi?

Kim bilir? Her yorumun kendi sorunları vardır. Eğer tanrısal bir gerçekse, kültürel farklılıklar ne olacak? Eğer dindarca bir kurguysa, ölü gibi görünürken kazanılan bilgi (gerçek deneyimler) ne olacak? Eğer hayal ise, neden bu kadar yaşam değiştiren deneyimler?

İkinci olarak, bu deneyimlere sert kanıtlar sunan şey dini inançlar değil, bilimsel tıptır. Ölüm sonrası klinik kriterlere göre hastaları geri getirme yeteneği, bu alanın doğmasına yol açtı. Ve kimse bu tıbbi mucizeler olmadan yaşamak istemez. Bu nedenle geleneksel materyalist bilim medyası, ölüm sonrası deneyimleri sadece küçümsemedi. Elbette, bir materyalist açıklama umuyorlar. Ancak şu anda, beyin ölümünden sonra nasıl etkin olabileceğine odaklanıyorlar.

Ölüm sonrası deneyimlerin, bir bütün olarak ele alındığında bir teolojiyi diğerine tercih ettiğini göstermediğini düşünelim. Belki de şaşırmamalıyız. Eğer bir NDE sadece bir tanrısal gerçekle karşılaşma olsaydı, belki de çoğumuz onu kavrayamazdık. Ve belki de onu tarif edemezdik. NDE’lerin gösterdiği şey, insan zihninin bedenden bağımsız olarak işlev gösterebileceği ve bu zihnin karşılaştığı görünmeyen dünyanın herkesin düşündüğünden daha zengin ve tuhaf olduğudur.

Habermas, “Cennet raporlarında tipik olarak görünen şeyler, müziğin inanılmaz güzelliği veya çevresi, tarifsiz duygular, artmış farkındalık duyguları veya melekler, İsa veya diğer dini figürler gibi cennet figürlerinin doğru tanımlamaları gibi şeyler, raporların değerlendirilebileceği hemen hemen hiçbir doğrulayıcı kanıt olmadan vardır.”

SAYFA 337

Tüm bunlar, NDE